کد مطلب:48514 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » قرآن

در آيههاي 75 تا 77 سورة واقعه فَلاَ َّ أُقْسِمُ بِمَوَ َقِعِ النُّجُومِ ; # وَ إِنَّهُو لَقَسَمٌ لَّوْ تَعْلَمُونَ عَظِيمٌ ; # إِنَّهُو لَقُرْءَانٌ كَرِيمٌ ضمير ه به چه چيزي بر ميگردد و اگر به مواقع النجوم برميگردد، رابطة آن با قرآن چيست؟

خداوند در سورة واقعه پس از بيان ادلهاي بر اثبات معاد، ميفرمايد: فَلاَ َّ أُقْسِمُ بِمَوَ َقِعِ النُّجُومِ ; # وَ إِنَّهُو لَقَسَمٌ لَّوْ تَعْلَمُونَ عَظِيمٌ ; # إِنَّهُو لَقُرْءَانٌ كَرِيمٌ ;(واقعه،75ـ77) سوگند به جايگاه ستارگان; و اين سوگندي است بسيار بزرگ، اگر بدانيد; كه آن، قرآن كريمي است.

ضمير ه در إِنَّهُو لَقسمٌ به قسم بازگشت ميكند كه از كلمه فلااقسم استفاده ميشود. در ادبيات عرب به ضميري كه مرجع آن اين گونه است، مرجع معنوي ميگويند، مانند آية اعْدِلُواْ هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَيَ...;(مائده،8) ضمير هو در اين آيه به عدل بر ميگردد كه از اعدلوا استفاده ميشود. ضمير ه در إِنَّهُو لَقُرْءَانٌ كَرِيمٌ به قرآن بر ميگردد كه در ادبيات عرب به آن ضمير شأن گفته ميشود.(مجمع البيان، فضل بن حسن طبرسي، ج 9، ص 341، دار المعرفة، بيروت.)

در چهار آيه قرآن كريم خداوند به ستارگان سوگند ياد كرده است. از آن جا كه هميشه به آن چه كه مهم و پرارزش است سوگند ياد ميشود، از سوگند خداوند به ستارگان، عظمت آنها فهميده ميشود و سبب ميشود تا هر چه بيشتر در آنها انديشه كنيم.(تفسير نمونه، آيت الله مكارم شيرازي و ديگران، ج 19، ص 7، دار الكتب الاسلامية.) عظمت و بزرگي ستارگان و كهكشانها به اندازهاي است كه يكي از دانشمندان مينويسد: اگر كسي با تلسكوپ 200 اينچي فضا را نگاه كند، اجرامي را مشاهده خواهد كرد كه فاصلة آنها از زمين بيش از يك ميليون سال نوري است و آن شخص بيش از يك بيليون كهكشان مشاهده خواهد كرد.(جهت آگاهي بيشتر ر.ك: سوگندهاي قرآن، ابوالقاسم رزاقي، ص 342 ـ 352، انتشارات توحيد، قم.)

يكي از تناسبهاي ستارگان و كهكشانها با قرآن، عظمت و بزرگي آن دو است. تاكنون هرچه دانشمندان دربارة ستارگان و كهكشانها مطالعه و بررسي كردهاند، به پايان آنها نرسيدهاند و هر روز نكات جديدي را كشف ميكنند. در مورد قرآن نيز تاكنون دانشمندان فراواني به مطالعه و كنكاش پرداخته و كتابهاي بسياري دربارة آن نوشتهاند; ولي هنوز به عمق آن نرسيدهاند و هر روز نكات جديدي از قرآن استفاده ميشود. حضرت اميرالمؤمنيندر همين مورد ميفرمايد: انّ القرآن ظاهره انيق و باطنه عميق لاتفني عجائبه و لاتنقضي غرائبه و لاتكشف الظلمات الاّ به;(نهج البلاغه، صبحي صالحي، خطبة 18.) همانا قرآن داراي ظاهري زيبا و باطني ژرف و ناپيداست. مطالب شگفت آور آن تمام نميشود، و اسرار نهفتة آن پايان نميپذيرد و تاريكيها بدون ان برطرف نخواهد شد.